Diéteres acetilénicos: síntesis y estudio

dc.contributor
Universitat de Barcelona. Departament de Química Orgànica
dc.contributor.author
Pericàs i Brondo, Miquel A.,
dc.date.accessioned
2019-10-16T10:20:35Z
dc.date.available
2019-10-16T10:20:35Z
dc.date.issued
1979-03-29
dc.identifier.uri
http://hdl.handle.net/10803/667669
dc.description.abstract
Se denominan oxocarbonos los compuestos orgánicos cuyos átomos de carbono soportan, en su totalidad o en su gran mayoría, funciones cetónicas o sus equivalentes hidratados. La mayoría de los compuestos pertenecientes a esta categoría son cíclicos y de entre ellos han recibido especial atención los correspondientes a la fórmula general fórmula general H(2)C(N)O(n) , cuyos aniones C(n)O(n/2-) presentan estructuras simétricas estabilizadas por deslocalización de los electrones “pi” del sistema anular y han sido considerados por West et al. como un nuevo tipo de compuestos aromáticos. El estudio de estos compuestos se inició hace más de 150 años cuando Berzelius, Wöhler y Kindt observaron la formación de un residuo pulverulento negro en la preparación del potasio por reducción del correspondiente hidróxido con carbón. El mismo material se obtuvo posteriormente en cantidades substanciales como subproducto de la preparación del potasio por el método de Brunner, por lo que su estudio atrajo la atención de los químicos de la época. En 1834 Liebig estudió la reacción del monóxido de carbono con potasio fundido obteniendo un producto negro que denominó "potasio carbonilo" y que mostró ser idéntico al subproducto de la obtención del potasio. Posteriormente, en 1860, Brodie estableció la composición del potasio carbonilo como (KCO) y comprobó la interconexión de los ácidos rodizónico y crocónico mediante un proceso de oxidación y descarboxilación. Casi un siglo más tarde, Cohen, Lacher y Park sintetizaron por primera vez el ácido escuárico (H(2)C(4)O(4)) mediante hidrólisisácida del 2-cloro-l,3,3-trietoxi-4,4-difluorociclobuteno, obtenido a su vez por dimerización térmica del 1,1-dicloro-2,2-difluoroeteno, seguida de descloración con cinc del 1,1,2, 2-tetracloro-3,3,4,4-tetrafluorociclobutano intermedio, y tratamiento con etóxido del 1,2-dicloro-3,3,4,4-tetrafluorociclobuteno intermedio. Por su parte, el ácido déltico pudo ser finalmente obtenido por West en 1975, tras muchos años de esfuerzos infructuosos, mediante hidrólisis de la bis-trimetilsiloxiciclopropenona preparada por degradación fotoquímica de la bis-trimetilsiloxiciclobutendiona.
en_US
dc.format.extent
511 p.
en_US
dc.format.mimetype
application/pdf
dc.language.iso
spa
en_US
dc.publisher
Universitat de Barcelona
dc.rights.license
L'accés als continguts d'aquesta tesi queda condicionat a l'acceptació de les condicions d'ús establertes per la següent llicència Creative Commons: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/
dc.rights.uri
http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/
*
dc.source
TDX (Tesis Doctorals en Xarxa)
dc.subject
Síntesi orgànica
en_US
dc.subject
Síntesis orgánica
en_US
dc.subject
Organic synthesis
en_US
dc.subject
Compostos orgànics
en_US
dc.subject
Compuestos orgánicos
en_US
dc.subject
Organic compounds
en_US
dc.subject.other
Ciències Experimentals i Matemàtiques
en_US
dc.title
Diéteres acetilénicos: síntesis y estudio
en_US
dc.type
info:eu-repo/semantics/doctoralThesis
dc.type
info:eu-repo/semantics/publishedVersion
dc.subject.udc
547
en_US
dc.contributor.director
Serratosa, Fèlix, 1925-1995
dc.embargo.terms
cap
en_US
dc.rights.accessLevel
info:eu-repo/semantics/openAccess


Documents

MAPB_1de2.pdf

13.16Mb PDF

MAPB_2de2.pdf

15.30Mb PDF

This item appears in the following Collection(s)